Het is groen…
En ookSoms blijk je ineens iets te verzamelen. Een compositie van voornamelijk gekregen dingetjes van buurvrouwen die weten wat mooi is. Zie hier exemplaren van persglas uit Leerdam, Copier, look-a-likes en ander glas dat erbij past. Naar mijn mening dan. Ze hebben allemaal iets gemeen; ‘de ander’ ontbreekt. Schaaltjes zonder schotel, schotel zonder schaaltje, drinken voor 1, melk zonder suiker, etc. Laat ze hier dan toch elkaar vinden!
De voorliefde voor dit glas komt voor een goed deel voort uit fascinatie voor kleur. Ze zijn van redelijk bizarre kleuren blauw/groen. 95% van mijn kindertekeningen bestaat uit regenbogen. Kleurpotlodendozen moesten goed op kleur liggen. Later kwamen kleurenwaaiers, drukinkt en interesse in de herkomst van kleur in de kunst; pigmenten. Victoria Finlay heeft daar een fantastisch boek over geschreven. In dit boek wordt ingegaan op pigmenten, en niet de chemische kleuren die mogelijk werden vanaf ongeveer begin 19e eeuw. Die worden wel aangestipt; zoals de hoge concentratie arsenicum in het haar van Napoleon. Waarschijnlijk veroorzaakt door zijn behang in een modieuze kleur groen, toen gemaakt door het gebruik van arsenicum. Gifgroen.
Terug naar het glaswerk. Een aantal dingen zijn gemaakt aan het begin van de 20e eeuw. Er werd geëxperimenteerd met de kleuring van glas, en door uranium toe te voegen kreeg glas een groene of gele zweem. Nu wist ik van het wijnglas op de foto wel dat dit Anna-groen glas was. En dat dat pas echt goed te zien is met een blacklight. Bleek het halve randje op te lichten!! Althans, het glaswerk op het randje. Wonderlijk toch?? Nu is uranium niet een erg leuke stof en zou je bij hard-core verzamelen ook een geigerteller moeten aanschaffen, dat risico neem ik maar voor deze paar dingen. De doodsoorzaak van Napoleon bleek tenslotte ook iets anders dan arsenicum. 2011–
